Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Ένα απόγευμα στη Σπάρτη

Λάβρος η Παρέμβαση Πολιτών για το Ξενία Σπάρτης


Ψήφισμα διαμαρτυρίας για την παραχώρηση του Ξενία Σπάρτης στο Γενικό Νοσοκομείο της πόλης και την επικείμενη λειτουργία ιατρικού κέντρου αστικού τύπου στο χώρο, εξέδωσε η Παρέμβαση Πολιτών Σπάρτης. Τα μέλη της Παρέμβασης κάνουν λόγω για ανεπιτυχή διαχείριση του θέματος από τα προηγούμενα Δημοτικά Συμβούλια Σπάρτης, αφήνοντας αιχμές για ολιγωρία ως προς την αξιοποίηση προμελέτης για το Ξενία, η οποία είχε εκπονηθεί με πρωτοβουλία του τέως Δημάρχου Σπάρτης Δημ. Ματάλα. Κάνοντας λόγο για «ταφόπλακα» στο όραμα να καταστεί το Ξενία μια «όαση πολιτισμού», τα μέλη της Παρέμβαση τονίζουν ότι θα αγωνισθούν για την άρση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Σπάρτης.
Το ψήφισμα διαμαρτυρίας έχει αναλυτικά ως εξής:
«Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΠΑΡΤΗΣ εκφράζει την έντονη διαφωνία της προς την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Σπάρτης για παραχώρηση του «ΞΕΝΙΑ» στο νοσοκομείο Σπάρτης και κρίνει ότι η απόφαση αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα της πόλης και τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.
Το σημερινό δημοτικό συμβούλιο, αντικειμενικά, αποτελεί συνέχεια των δύο προηγούμενων δημοτικών συμβουλίων τα οποία διαχειρίστηκαν ανεπιτυχώς το θέμα του «ΞΕΝΙΑ» επί 8 ολόκληρα χρόνια οδηγώντας το τελικά στην απαξίωση και τον ορατό κίνδυνο οριστικής απώλειάς του για το δήμο Σπάρτης.
Ενώ βρήκαν στα χέρια τους έτοιμη και πληρέστατη προμελέτη  από τον τέως δήμαρχο κ. Δημοσθένη Ματάλα για αξιοποίηση του «ΞΕΝΙΑ» ως πολιτιστικού κέντρου, η οποία αξιοποίηση θα οδηγούσε με τη σειρά της και στην οριστική παραχώρησή του στο δήμο Σπάρτης, αναλώθηκαν σε γέλωτες και αστειάκια εντός κι εκτός δημοτικού συμβουλίου όταν εκτοξεύονταν λαύρες ανακοινώσεις για γκρέμισμα και ισοπέδωση του «ΞΕΝΙΑ»με μπουλντόζες … κλπ . κλπ .
Σήμερα η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου  με την απόφασή της για παραχώρηση του «ΞΕΝΙΑ» στο νοσοκομείο Σπάρτης, επιχειρεί να βάλει ταφόπλακα στα οράματα μιας ολόκληρης γενιάς Σπαρτιατών για να γίνει το «ΞΕΝΙΑ» μια όαση πολιτισμού στη χειμαζόμενη Σπάρτη.
Ως ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΠΑΡΤΗΣ δηλώνουμε ότι θα αγωνιστούμε για να αναιρεθεί η απαράδεκτη αυτή απόφαση και να επανέλθει το θέμα του «ΞΕΝΙΑ»στην αρχική του κοίτη, στη δημιουργία , δηλαδή, ενός πολυδύναμου κέντρου πολιτισμού και αναψυχής, ώστε να αποτελέσει μοχλό για την ώθηση της Σπάρτης και του ευρύτερου δήμου , προς την πρόοδο και την ανάπτυξη.»
Πηγή notospress.gr

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Προβολή ταινίας «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΥΣΗ»

ΔΕΥΤΕΡΑ 21η ΜΑΡΤΙΟΥ
8:00 ΜΜ
ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΑ Σ.Α.Ο.Ο.

Παρουσίαση
ΚΑΤΙΑ ΓΕΡΟΥ
ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ
Σκηνοθεσία-σενάριο: Κυριάκος Κατζουράκης. Φωτογραφία: Αλέξης Γρίβας.
Μουσική υποτίτλων: Ross Daily  Ηθοποιοί: Κάτια Γέρου, Νίκος Κατούφας και διάφοροι μετανάστες. 78 λεπτά.

Μια υπόθεση που οργανώνεται με υλικά αρχαίας τραγωδίας.
Που κινηματογραφείται με εικόνες σκοτεινές, ημιφωτισμένες και ελλειπτικές, κατάλληλες να αποδώσουν το βάσανο μιας βρώμικης, ασύμμετρης, περιθωριακής και λαθραίας πραγματικότητας. Και που ερμηνεύεται από έναν παγκοσμιοποιημένο Χορό και από μία κορυφαία, που πάνω της είναι ενσωματωμένα σε διαρκή αντίστιξη, αλλά και σε πλήρη αρμονία (!), η ελεγειακή ποίηση με την οργή και το αίσθημα με το καζάνι της κόλασης.
Με άλλα λόγια, ο Κατζουράκης, με άξονα τον Ευριπίδη, ξεκλειδώνει την ψυχή του ξένου, του αλλοδαπού, του λαθρομετανάστη, του λαθρεπιβάτη της παγκοσμιοποίησης.
Ξεκλειδώνει την ψυχή αυτών που ακόμα κατοικούν σε γειτονιές αγγέλων. Την ξεκλειδώνει και την αποκαλύπτει. H αιμορραγία είναι εσωτερική και καθαγιασμένη. αυτή η μαυροντυμένη Τρωαδίτισσα από τη Ρωσία, αυτό το σπαρασσόμενο από νοσταλγία, παρανομία και ευαισθησία πλάσμα, αυτό το... τίποτα, αυτή η εσχατιά, κουβαλάει μέσα της την κιβωτό της διαχρονικής ανθρώπινης κουλτούρας.
Όπως και η μάνα μας στην προσφυγιά και στον πόλεμο, αυτή η «πόρνη» είναι αγία.
Είναι η πρώτη φορά που ένα αντικειμενικό, «εξωτερικό» περιστατικό, μετεξελίσσεται σε υποκειμενικό, «εσωτερικό». Είναι επίσης η πρώτη φορά που το βλέμμα ενός Έλληνα σκηνοθέτη προσπερνάει τα αυτονόητα και τα σκανδαλοθηρικά και με έναν αόρατο ιστό διαπλέκει τον Γιούρι από την Ουκρανία με τον Σαλίχ από την Αφρική και τον Μήτσο από την Ελλάδα.
Γιατί, όπως λέει και η Γέρου, μετανάστης δεν είναι μόνο ο ξένος, είναι και ο ντόπιος χωρίς δουλειά. Και είναι, τέλος, η πρώτη φορά - μια από τις ελάχιστες φορές στην ιστορία της διεθνούς οθόνης - που ένα ερμηνευτικό «εργαλείο», όπως η Γέρου, αποδίδει τόσο αυτοκόλλητα, τόσο πειστικά, τόσο σαρκικά τον ρόλο μιας λαθρομετανάστριας, αυτό το μαυροντυμένο πλάσμα με τη διάφανη επιδερμίδα και με βλέμμα από στέπες και χιόνια, αυτός ο δακρυσμένος θηλυκός Τσέχωφ, είναι ένας από μας.
Η ταινία είναι μια συγκλονιστική απεικόνιση  της κρυφής όψης της ελληνικής κοινωνίας, μια καταγραφή των βουβών προσώπων της, δηλαδή των παράνομων μεταναστών. Είναι μια μαρτυρία για την εποχή και τα «αόρατα» θύματά της, μια βουβή κραυγή απελπισίας από όσους ζουν μια κρυφή αλλά δύσκολη ζωή.
Ο σκηνοθέτης επιλέγει μια φόρμα στην οποία το ντοκιμαντέρ συνδυάζεται με στοιχεία μυθοπλασίας. Στο κέντρο των εικόνων της βρίσκεται μια γυναίκα από την πρώην Σοβιετική Ένωση, η Ιρίνα, που αναζητά στην Ελλάδα μια καλύτερη ζωή και πέφτει θύμα του σεξουαλικού δουλεμπορίου. Περιφέρεται στην Αθήνα με αφορμή την εξαφάνιση μιας φίλης της.
 Η ιστορία της ξεδιπλώνεται μέσα από μια σειρά προσωπικών εξομολογήσεων και φλας μπακ, και συνδέεται με τις πραγματικές ιστορίες των μεταναστών στην Αθήνα και τις δικές τους εξομολογήσεις.
Σε αυτές τις στιγμές της πραγματικότητας η Ιρίνα με κάποιο τρόπο είναι παρούσα σαν "πάσχων άγγελος" και σχολιάζει έμμεσα τον απόηχό τους, συνδέοντας τον παρόντα με τον παρελθόντα χρόνο, το πραγματικό με το φανταστικό.
Η παρουσία της ζωγραφικής στην ταινία τονίζει τα όνειρα και τους εφιάλτες που προκαλεί αυτό το κομμάτι της σημερινής πραγματικότητας.
Δηλαδή, το ξερίζωμα εκατομμυρίων ανθρώπων από τις εστίες τους, μια ιστορία που επαναλαμβάνεται, σπαράσσοντας τα άδυτά μας, και σπαρασσόμενη από τη κοινωνική μας κώφευση.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

Νέα όρια ταχύτητας σε αυτοκινητόδρομους

Στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός σύγχρονου πλαισίου για την οδική ασφάλεια, το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων εξετάζει τον επανακαθορισμό των ορίων ταχύτητας σε βασικούς οδικούς άξονες της χώρας.

Ειδικότερα, το υπουργείο δεν εξετάζει περαιτέρω αύξηση του ανώτατου ορίου στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους που σήμερα είναι στα 130 χιλιόμετρα ανά ώρα, αλλά επαναπροσδιορισμό των ορίων σε επιμέρους οδικούς άξονες εκτός κατοικημένων περιοχών.

Οι τελικές αποφάσεις για τις αλλαγές που αφορούν στον τομέα της οδικής ασφάλειας, καθώς έρχεται σειρά αλλαγών στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ), πρόκειται να ληφθούν έως τον ερχόμενο Ιούνιο.

Οι επερχόμενες αλλαγές που προωθούνται από την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων έρχονται επειδή κρίνεται πως το υφιστάμενο σύστημα έχει αποτύχει. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι περιπτώσεις που τα όργανα της Τροχαίας κάνουν τα στραβά μάτια επειδή ορισμένες παραβάσεις συνεπάγονται πολύ αυστηρές ποινές.

Το σχέδιο νόµου προβλέπεται επίσης να εντάξει ή να συµπληρώσει στον ΚΟΚ και κανόνες για την ασφαλή µετακίνηση των πεζών, των ΑµΕΑ και των δικυκλιστών (ποδηλάτες, µοτοσυκλετιστές).

Η Αθήνα θα γεμίσει ποδήλατα



Διαγωνισμό για την προμήθεια χιλιάδων ποδηλάτων προκηρύσσει εντός των ημερών το υπουργείο Περιβάλλοντος, σύμφωνα με ανακοίνωση του. Τα ποδήλατα, όπως ανακοίνωσε ο υφυπουργός Χρήστος Αηδόνης θα είναι έτοιμα προς χρήση σε πάρκα και άλση της Αττικής μέσα στο 2011 ή το πολύ μέχρι το τέλος του 2012 και στην Αθήνα θα εγκατασταθούν στο Πεδίον του Άρεως (περίπου 200), στο Αττικό Άλσος, στο Άλσος Βείκου και στου Γουδή. Στο κέντρο της πόλης θα ακολουθηθεί το σύστημα του Λονδίνου, θα βασίζεται δηλαδή σε μαγνητικές κάρτες.
Έτσι, αν θέλεις να κάνεις βόλτα με το ποδήλατο, θα αγοράζεις την ειδική κάρτα για να το ξεκλειδώσεις από τους σταθμούς και αφού κάνεις τη βόλτα σου, θα το αφήνεις σε όποιο σταθμό θες.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Oι αδιάφοροι

                                             Αντόνιο Γκράμσι
«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα.
Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.
Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.
Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.
Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.
11 Φεβρουαρίου 1917»

*Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci, Άλες Σαρδηνίας, 23 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός επιστήμονας και γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.

ΥΓ :  Προφητικό κείμενο  που γράφτηκε 94 χρόνια πριν σε μια εξίσου ταραγμένη περίοδο.  Σύντομα και περιεκτικά αποτελεί ένα προσκλητήριο προσωπικής στάσης και δράσης για μελλοντική προοπτική. Κρίνει τον αδιάφορο πολίτη και τον τοποθετεί στην οπισθοδρόμηση τον θεωρεί ανασταλτικό παράγοντα των κοινωνικών εξελίξεων.
Παν. Κουμουνδούρος

Αρνητικό το πρόσημο στις κατακτήσεις της γυναίκας

Η πολιτικός και στέλεχος της Ν.Δ. κ Φεβρωνία Πατριανάκου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8/3/11) στέλενι το δικό της μήνυμα χαιρετισμού αλλά και προβληματισμού.

« Η 8η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, δεν είναι ημέρα γιορτής αλλά συνειδητοποίησης των προβλημάτων και δυσκολιών της σύγχρονης γυναίκας.

Η αυτονόητη επιθυμία για Ίσα Δικαιώματα και Ίσες Ευκαιρίες είναι ακόμα και σήμερα ζητούμενο.
Η γυναίκα βιώνει την ανεργία σε διπλάσια ποσοστά από τον άνδρα. Ειδικά η νέα γυναίκα.
Η εργαζόμενη βιώνει την ανισότητα στην αμοιβή για ισάξια εργασία.
Η γυναίκα πέφτει θύμα σωματικής ή λεκτικής βίας.
Η γυναίκα υποεκπροσωπείται σε όλες τις αιρετές βαθμίδες.
Η γυναίκα προσπαθεί να ανταποκριθεί στους πολλαπλούς ρόλους της, χωρίς τις αναγκαίες  κοινωνικές δομές, που οφείλει να προσφέρει ένα συγκροτημένο κοινωνικό κράτος Πρόνοιας.

Στη χώρα μας η γυναίκα είναι ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας ως μάνας, ως συζύγου, ως κόρης, ως εργαζόμενης.  Παλεύει για να στηρίξει τους γύρω της.
Βήματα έχουν γίνει πολλά σε θετική κατεύθυνση. O δρόμος όμως είναι μακρύς και δύσκολος. Στη παρούσα συγκυρία είναι ακόμα δυσκολότερος για την γυναίκα.


Η Λάκαινα γυναίκα ήταν διαχρονικά δυνατή και άντεχε στα δύσκολα. Το ίδιο θα γίνει και τώρα, αρκεί να ενώσουμε δυνάμεις με Συναδέλφωση, Αλληλεγγύη και Εμπιστοσύνη».

Μνημείο εγκατάλειψης και λήθης το Κενοτάφιο του Λεωνίδα στη Σπάρτη

Επιτέλους! Κάποιος μιλάει για το Λεωνιδαίον. Δύο βουλευτές του ΛΑΟΣ αποκαλύπτουν, μέσω της Βουλής, στο πανελλήνιον, ότι στην Σπάρτη δεν είναι δυνατή η συντήρηση και η ανάδειξη του τάφου του Λεωνίδα.


Οι δύο βουλευτές, Άδωνις Γεωργιάδης (Β’ Αθηνών) και Θανάσης Πλεύρης (Α’ Αθηνών) καταθέτουν σχετική ερώτηση στον υπουργό Πολιτισμού για την κατάσταση που επικρατεί στο μνημείο του Κενοταφείου του Λεωνίδα. Αναφέρουν συγκεκριμένα τα εξής:

«Το Λεωνιδαίον ή Κενοτάφιο του Λεωνίδα βρίσκεται στα βόρεια της πόλης της Σπάρτης, εντός του αρχαιολογικού χώρου. Είναι το μοναδικό μνημείο της αρχαίας αγοράς της Σπάρτης το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα. Η θέση του είναι απέναντι από το Αρχαίο Θέατρο της πόλης και πρόκειται για ένα ναόσχημο ταφικό μνημείο, κτισμένο με τετραγωνισμένους πωρόλιθους, στο οποίο, σύμφωνα με τον Παυσανία μεταφέρθηκαν τα οστά του Λεωνίδα, που βρίσκονταν στις Θερμοπύλες.

Εκτιμάται ότι κτίστηκε τον 5ο αιώνα π.χ.. ¨όμως το τελευταίο χρονικό διάστημα πυκνώνουν οι καταγγελίες για την τραγική εικόνα που παρουσιάζει αφού κάποιοι έχουν καταστρέψει ένα τμήμα της περίφραξης και εισέρχονται στο εσωτερικό του τάφου όπου και τον έχουν βάψει με σπρέι. Αξιοσημείωτο είναι επίσης και το γεγονός ότι έχει δημιουργηθεί εντός του μνημείου εστία μόλυνσης από τα απορρίμματα που αφήνουν τα άτομα που εισέρχονται στον αρχαιολογικό χώρο.


Ερωτάται ο αρμόδιος υπουργός για ποιο λόγο δείχνει τέτοια τραγική εικόνα το Κενοτάφιο του Λεωνίδα; Αν πρόκειται να λάβει κάποια μέτρα ώστε να αποκατασταθούν οι φθορές στο μνημείο και στον περιβάλλοντα χώρο;. Ρωτούν επίσης γιατί μέχρι σήμερα δεν υπήρξε η δέουσα προσοχή από τις αρμόδιες Υπηρεσίες για ένα λαμπρό μνημείο που δοξάζει τις ιστορικές προσωπικότητες και την αυτοθυσία για την πατρίδα»
Πηγή notospress.gr

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Ληστεία στην Εθνική Τράπεζα Σπάρτης

Η ώρα είναι περίπου 2 το μεσημέρι. Στην οδό Διοσκούρων, ακριβώς έξω απο το Κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας Σπάρτης σταματά ένα αυτοκίνητο σκούρο μπλε Σεβρολέτ ή Χιουντάι. Κατεβαίνουν τρείς κουκουλοφόροι ένοπλοι. Με βαρυοπούλα σπάνε την (χωρίς κάγκελα) τζαμαρία και εισβάλουν. Βρίσκονται ακριβώς στον χώρο του χρηματοκιβωτίου. Κάθε Παρασκευή μεσημέρι συγκεντρώνονται  στην Εθνική τα χρήματα απ’ όλες τις Τράπεζες της πόλης.

  Με την απειλή των όπλων (μάλλον καλάσνικοφ) σηκώνουν, μεγάλο  ποσό χρημάτων, περίπου 100.000 ευρώ. Βγαίνουν απο το κατάστημα έχοντας σηκωμένα τα όπλα. Ο 4ος συνεργός τους περιμένει με αναμμένη τη μηχανή. Αναπτύσσουν ταχύτητα, βγαίνουν στην Κ Παλαιολόγου κι εξαφανίζονται. Λίγα λεπτά αργότερα φθάνει η ομάδα «Δίας» κι εξαπολύει κυνηγητό.
Να σημειωθεί ότι η Εθνική Τράπεζα της Σπάρτης είναι το Κεντρικό Τραπεζικό κατάστημα του Νομού, φιλοξενεί και το ρευστό της Τράπεζας της Ελλάδος ενώ οι προσόψεις του αποτελούνται όλες απο τζαμαρίες που δεν προστατεύονται απο κάγκελα.
Έρευνες για τις συνθήκες διεξάγει το Τμήμα Ασφάλειας Σπάρτης. Οι ληστές άφησαν πίσω την βαρυοπούλα. Δείτε τα πρώτα πλάνα ώρα 2.15 και τι είπε στο notospress.gr αυτόπτης μάρτυρας που παρακολουθούσε τους ληστές σε απόσταση 10-15 μέτρων.
πηγή notospress.gr

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Κάρτα του Πολίτη: Προσωπικά δεδομένα σε κοινή θέα;

Η Κάρτα του Πολίτη (ΚτΠ) αναγορεύτηκε δια στόματος του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ τον περασμένο Σεπτέμβριο, ως το μέσο για τη μετάβαση σ’ ένα κόσμο εύρυθμης διοικητικής λειτουργίας, διαφάνειας και εξυπηρέτησης. Ξαφνικά χωρίς προεργασία, χωρίς διάλογο, χωρίς ικανοποιητικά επιχειρήματα, σε μια κοινωνία που η Κυβέρνηση χειραγώγησε εκφοβίζοντας την, έρχεται να επιβληθεί μία εκ των άνω, διαφαινόμενη απειλή εις βάρος των Συνταγματικών Δικαιωμάτων του πολίτη.
Σε μια κοινωνία όπου οι πνευματικοί ταγοί έχουν κηρύξει γενικευμένη σιωπή και οι κυβερνώντες έχουν γίνει διαχειριστές και εκτελεστές συμμόρφωσης των Κοινοτικών Οδηγιών, ο λαός, κάτω από το βάρος της γενικευμένης κρίσης, συμπιέζεται. Με το πρόσχημα της διατιθέμενης πληροφόρησης το σύστημα εξουσίας που κυβερνά τη χώρα, του στερεί την ουσιαστική γνώση. Τη βαθιά γνώση που του επιτρέπει να επιλέγει, να αποφασίζει, να κρίνει, να συνθέτει.
Τα άρρηκτα συμφέροντα του Εκδοτικού – Οικονομικού-Τραπεζικού κατεστημένου ευνοούν την επιλογή  πολιτικών που διευρύνουν τον ορίζοντα επιρροής και ελέγχου των. Έκθεση της DEUTSCHE BANK (Σεπ. 2010) θεωρεί αναπόσπαστα δεμένη την ΚτΠ με την ηλεκτρονική υπογραφή για να ανοίξουν οι διασυνοριακές χρηματοοικονομικές υπηρεσίες που βρίσκονται ακόμη σε νηπιακό στάδιο και να διοχετευθούν μέσω internet.
Η ΚτΠ θα αντικαταστήσει την αστυνομική ταυτότητα άρα είναι δεδομένη η υποχρεωτικότητα σύμφωνα με τις προθέσεις της Κυβέρνησης. Θα περιλαμβάνει βιομετρικά στοιχεία, δακτυλικά αποτυπώματα, βεβαίως την ηλεκτρονική υπογραφή, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, και άλλες πληροφορίες για ταυτοποίηση και την μετάβαση - σύμφωνα με τον Υπουργό Εσωτερικών - στην «μετά ΚΕΠ εποχή» ή για τον έλεγχο των κινήσεων, τη γνώση του ιατρικού απορρήτου, την επεξεργασία του καταναλωτικού προφίλ και την άσκηση πλήθους άλλων δραστηριοτήτων σύμφωνα με τους καχύποπτους.
Η διαβούλευση στην Ευρώπη κρατά χρόνια. Στην Ελλάδα γίνεται προσπάθεια εκφυλισμού της ανύπαρκτης συζήτησης, μέσω εκτροπής των αντιδράσεων σε επίπεδο διαμαρτυριών παραθρησκευτικών οργανώσεων. Παλιά και δοκιμασμένη τεχνική στα αντανακλαστικά της κοινωνίας.
Η δήθεν ευαίσθητη στην Προστασία Προσωπικών δεδομένων αριστερά τηρεί διακριτική σιγή και αποστάσεις. Όλη της η δυναμική εξαντλήθηκε στις διαμαρτυρίες για τη λειτουργία των δημοσίων καμερών.
Και όμως η Κάρτα του Πολίτη (ΚτΠ) είναι εν δυνάμει η μεγαλύτερη ηλεκτρονική διείσδυση στην καθημερινότητά μας. Είναι η ηλεκτρονική μεταβίβαση συγκεντρωμένων πληροφοριών και επομένως η δυνατότητα ελέγχου της ζωής μας από το Κράτος και από όσους θα έχουν δυνατότητα νόμιμης ή μη πρόσβασης στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων, όπου όλοι οι Έλληνες πολίτες, από 12 ετών και άνω θα συμπεριλαμβάνονται.
Η έννοια του δικαιώματος της προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων του πολίτη από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα προστατεύεται από το άρθρο 9Α του Συντάγματος. Βάσει αυτού ιδρύθηκε η Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και η οποία με την 4/10 γνωμοδότησή της έκρινε ότι η Κάρτα Αποδείξεων, που σχεδιάζει το ΥΠΟΙΟ, αν και είναι προαιρετική, παρ’ όλα αυτά, δεν προβλέπει μέτρα ασφαλείας, τέτοια ώστε να αποτρέπει την ταυτοποίηση του φορολογουμένου και την περαιτέρω επεξεργασία των καταναλωτικών του συνηθειών.
Άραγε ποια θα είναι η γνωμοδότηση της Ανεξάρτητης Αρχής για μια κάρτα υποχρεωτικής ισχύος για όλους τους πολίτες;
Η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση είναι η δυνατότητα που παρέχεται στον πολίτη για έγκαιρη και ουσιαστική εξυπηρέτησή του εφ’ όσον προστατεύονται επαρκώς τα Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά του και δεν αντίκεινται σε ζητήματα θρησκευτικής συνειδήσεως. Το ηλεκτρονικό κράτος όμως, εμφανίζεται διεθνώς ως η μεγαλύτερη απειλή για τις Συνταγματικές ελευθερίες του ανθρώπου. Το βέβαιον είναι ότι οι κίνδυνοι που προέρχονται από την κρατική παρεμβατικότητα δεν αποφεύγονται με την μη αξιοποίηση της χρήσης νέων τεχνολογιών αλλά με την ανόθευτη εφαρμογή των Δημοκρατικών Κανόνων. Αυτό συνεπάγεται ότι η επόμενη Συνταγματική Αναθεώρηση θα πρέπει να είναι ικανή να προβλέψει και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του Μέλλοντος.
Μπορεί όμως το κράτος να προστατέψει επαρκώς τους πολίτες του από υπέρτερες επιβουλές και συμφέροντα ή ακόμα και από αυτονομημένα παρακλάδια του; Νωπές οι μνήμες από την παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του ίδιου του Πρωθυπουργού της χώρας.
Σε μια εποχή όπου δεν υπάρχει επαρκές σύστημα ασφάλειας, Γερμανοί χάκερς έσπασαν τους κωδικούς της γερμανικής ΚτΠ μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και οι Αρχές ασφαλείας της χώρας θεωρούν το σχεδιασμό των καρτών αναχρονιστικό και μη ασφαλή για τους πολίτες.
Η μη επιλογή του ξεπερασμένου τεχνολογικά γραμμωτού κώδικα, γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ως το αντίδωρο της Κυβέρνησης για να μετριαστούν οι εκκλησιαστικές αντιδράσεις. Στην ουσία φαίνεται να έχει προεπιλεγεί το σύστημα RFID το οποίο χρησιμοποιείται σε ευρύ πεδίο ηλεκτρονικών εφαρμογών, προγραμματίζεται εξ αποστάσεως, μπορεί να συμπεριλάβει μεγάλο όγκο πληροφοριών και θεωρείται εξαιρετικά εξελιγμένο. Αυτό βεβαίως δεν εμπόδισε Ολλανδούς Επιστήμονες να «κλωνοποιήσουν» κάρτες πολιτών εν αγνοία τους με όλους τους πιθανούς κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.
Απροσδιόριστο και μεγάλο κεφάλαιο είναι το θέμα του κόστους και πόσες πραγματικά εταιρείες μπορούν να υλοποιήσουν το εγχείρημα. Εάν σκεφθεί κανείς ότι η χώρα είναι υπό καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι η επιμονή υλοποίησης ενός εγχειρήματος εξαιρετικά υψηλού κόστους υποκρύπτει συμφέροντα, όχι μόνο οικονομικά. Η χώρα δεσμεύεται να πουλήσει τα περιουσιακά της στοιχεία για να ξεπληρώσει τους απαιτητικούς δανειστές της και την ίδια ώρα, «αποφασίζει» να υλοποιήσει ένα εξαιρετικά κοστοβόρο σύστημα χωρίς καμιά μελέτη οφέλους για την ίδια τη χώρα και τους πολίτες της.
Ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντ. Κάμερον κατήργησε το υλοποιούμενο πρόγραμμα της ΚτΠ με το επιχείρημα ότι θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα θα επιλύσει. Ο επικεφαλής των Συντηρητικών κατέκτησε την Πρωθυπουργία μετά από 13 χρόνια, έχοντας ως βασικό συστατικό της πολιτικής του τον έλεγχο της διαρκώς αυξανόμενης εξουσίας του κράτους, διότι αυτή μειώνει την προσωπική ελευθερία του πολίτη. Ταυτόχρονα πρεσβεύει την διαρκώς αυξανόμενη αποκέντρωση της εξουσίας, ώστε να αποκτήσουν ξανά οι πολίτες δύναμη και έλεγχο στη ζωή τους.
Στη χώρα μας είναι ανάγκη να ανοίξει από τη Νέα Δημοκρατία ένας ευρύς κοινωνικός διάλογος για το είδος, το εύρος και τα όρια εξουσίας της Πολιτείας που θέλουμε, σε μια εποχή οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής κρίσης αλλά ταυτόχρονα και τεχνολογικής ακμής. Να δείξει τον άλλο δρόμο. Τον περιορισμό της Κρατικής εξουσίας και παρέμβασης και την ενίσχυση της προστασίας των δικαιωμάτων μας σε μια κοινωνία όπου η ηλεκτρονική Δημοκρατία θα λειτουργεί προσθετικά.
Αν ο Πρωθυπουργός ξέχασε ότι το Δημοψήφισμα είναι το οξυγόνο της Δημοκρατίας είναι καιρός να το θυμίσει η μεγάλη παράταξη του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.
Η εφαρμογή της Κάρτας του Πολίτη θα έχει αξία εάν είναι επιλογή με εγγυήσεις και όχι επιβολή.
Φεβρωνία Πατριανάκου
Πρ. Βουλευτής Επικρατείας
Μέλος Επιτροπής Αξιολόγησης Στελεχών Ν.Δ.